گاهاً مشاهده می شود در اجرای سقف عرشه فولادی ، در زمان دوربندی کردن به جای استفاده از ورق گالوانیزه U شکل و تسمه مهار و پیچ خودکار ، یا از تخته استفاده می شود و یا ورقهای L شکل گالوانیزه به شکل نامطلوب و به وسیله سیم آرماتوربندی مهار می گردند ، که ایراد بزرگ آن این است که در زمان بتن ریزی ورقها دچار خم شدن ( اصطلاحاً شکم دادن ) به خارج می گردند و شکل نامطلوبی را در لبه های سقف ایجاد می نماید و در زمان نماسازی و دیوارچینی محیطی این بیرون زدگیهای اشکالات زیادی را ایجاد می نماید ،
در صورتیکه در روش صحیح همانطور که در تصاویر زیر می بینید با استفاده از ورق گالوانیزه که به شکل U خم داده شده و به ارتفاع 12.5 سانتی متر بایستی استفاده شود و خم پایینی فلاشینگ زیر ورق عرشه فولادی قرارگرفته و به وسیله میخکوب در جای خود فیکس می گردد و خم بالایی ورق فلاشینگ نیز به وسیله تسمه های مهار که آنها نیز از جنس گالوانیزه و به عرض 2 تا 3 سانتی متر و به طول 10 تا 20 سانتی متر می باشند به وسیله پیچ خودکار بر روی ورق عرشه فولادی فیکس میگردند ، فاصله نصب تسمه مهار ها از یکدیگر حداکثر 60 سانتی می باشد .
در اجرای گوشه در دوربندی نیز مطابق تصویر زیر می بایست لبه های فلاشینگ روی هم خم خورده و به وسیله پیچ خودکار کاملاً فیکس و محکم گردند که در زمان بتن ریزی ورق فلاشینگ دچار تغییر شکل نگردد .
دوربندی لبه های سقف عرشه فولادی در قسمت راه پله نیز بسیار حائز اهمیت می باشد و مطابق تصویر زیر بایستی به دقت و توسط تسمه های مهار در فواصل حداکثر 40 سانتی فیکس و در جای خود محکم شوند ، عدم رعایت نکات فوق باعث از بین رفتن چشم پله خواهد شد .
در مورد دریچه های و بازشوهای بالاتر از 50 سانتی متر مانند رایزز ها و فضای آسانسور چنانچه محیط دریچه فاقد زیر سری و پروفیل بود می بایست به وسیله نبشی کشی محیط مناسبی برای نشیمن ورق ایجاد و سپس به کمک فلاشینگ و تسمه مهار دوربندی و بعد بتن ریزی نمود . به کرات دیده شده در سقفهای عرشه فولادی مجری سقف محل دریچه را به وسیله فوم مسدود می کند و بدون اینکه زیر سری و یا نشیمن درستی در محیط پیرامونی بازشو باشد ، در مرحله بعد از بتن ریزی ورق عرشه فولادی در محل بازشو بریده می شود ، که این عمل کاملا غیر اصولی بوده و باعث می گردد ورق عرشه فولادی کاربرد خود را به عنوان یک المان کششی در محل بازشو از دست بدهد .
